Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Marklowicach Dolnych

Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Marklowicach Dolnych
*Kostel Nanebevstoupení Páně v Dolních Marklovicích*
	nr rej. 16635/8-811 z dnia 3 maja 1958
	kościół filialny
Państwo	Czechy
Kraj	morawsko-śląski
Miejscowość	Marklowice Dolne
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Marcina w Piotrowicach
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego
Historia
Data zakończenia budowy	1739
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie Czech Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Marklowicach Dolnych
	Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Marklowicach Dolnych
	49°53′31,0″N 18°34′10,9″E/49,891944 18,569694
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego w Marklowicach Dolnych – zabytkowy drewniany kościół w Marklowicach Dolnych w gminie Piotrowice koło Karwiny, w kraju morawsko-śląskim, w Czechach (w historycznym regionie Śląska Cieszyńskiego). Wybudowany w 1739 na miejscu poprzedniego, również drewnianego. Jest kościołem filialnym parafii św. Marcina w Piotrowicach koło Karwiny. Uważany jest za najlepiej zachowany drewniany kościół na Górnym Śląsku^[2].

Historia

Najstarsza wzmianka o marklowickim kościele pochodzi z 1360, zaś ze spisu świętopietrza z 1447 wiadomo, że był kościołem parafialnym. Po okresie Reformacji został zwrócony katolikom przez specjalną komisję 14 kwietnia 1654 roku^[3]. Wizytator biskupi w 1679 odnotował wezwanie kościoła: był nim wówczas św. Mikołaj, biskup. Kościół był wówczas filią parafii w Zebrzydowicach. Obecny kościół z nowym wezwaniem powstał w tym miejscu w 1739 roku. W latach 1912–1913 przeprowadzono ostatnie prace budowlane. W 1927 roku malowidła ścienne wykonał Maule z Frysztatu. W 1952 r. odkryto w jego wnętrzu pierwotne, unikatowe polichromie z motywami roślinnymi.

Architektura i wnętrze

Od zachodu do nawy przylega wieża z izbicą i cebulastym hełmem. Stoi ona poza rzutem podstawy kościoła i prawdopodobnie pierwotnie stała oddzielnie lub tylko wolno przylegając. Na wschodnim końcu znajduje się pięcioboczne prezbiterium, zaś na zewnątrz od niego znajduje się obudowana klatka schodowa do oratorium. Malowidła ścienne przedstawiają wazony z kwiatami, zaś na siedmiu kolumnach są to wazony płomieniste, które symbolizują apokalipsę. Ołtarz jest klasycystyczny, a wyposażenie empirowe. W kościele znajduje się obraz Matki Boskiej z 1860, namalowany przez Edwarda Świerkiewicza, polskiego malarza, publicystę, aktora i działacza społecznego. Kościół znajduje się pod stałą obserwacją konserwatorów. Kościół otoczony jest cmentarzem.

Przypisy

↑ Národní památkový ústav: Ústřední seznam kulturních památek České republiky. Nemovité památky. [dostęp 2015-04-04]. (cz.).
↑ Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 94. ISBN 978-83-933109-3-7.
↑ Z historii Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim. Tadeusz J. Zieliński (redakcja). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski „Didache”, 1992, s. 259-260. ISBN 83-85572-00-7.

Bibliografia

Irena Adamczyk, Ewa Janoszek, Mariusz Makowski, Jaromír Polášek, Janusz Spyra, Henryk Wawreczka: Dřevěné kostely a kaple v Beskydech a okolí. Drewniane kościoły i kaplice w Beskidach i okolicy.. Český Těšín: Wart, 2009, s. 49. ISBN 978-80-254-5500-5. (pol. • cz. • ang.).
Józef Londzin: Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: Dziedzictwo błog. Jana Sarkandra, 1932, s. 186-191. OCLC 297540848.

[1] Národní památkový ústav: Ústřední seznam kulturních památek České republiky. Nemovité památky. [dostęp 2015-04-04]. (cz.).

[2] Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 94. ISBN 978-83-933109-3-7.

[3] Z historii Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim. Tadeusz J. Zieliński (redakcja). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski „Didache”, 1992, s. 259-260. ISBN 83-85572-00-7.

[1]

[2]

[3]